Weekje Jordanie

De volgende dag doorgereden naar Aqaba aan de Rode Zee, een redelijk ontwikkelde havenstad met stranden en koraalriffen. Hier zaten we lekker relaxed in het Golden Tulip Hotel (korting geregeld via ambassade;) en van hieruit o.a een dagtripje naar Petra (oude handelsstad in woestijn, zie fotos) en een dag gaan duiken in Aqaba. De laatste rit was van Aqaba naar de Dode Zee, via een oudere weg dwars door de woestijn weer met schitterende uitzichten. De beats van Said Mrad, Elissa en Siriin (ik had cd’s meegenomen vanuit damascus) waren gewoon perfekt in deze omgeving (als ik later die muziek in NL hoor denk ik meteen weer aan jordaanse roadtrip). Ook nog aangehouden door de politie wegens te hard rijden op de snelweg, maar na wat gezellig arabische geouwehoer kregen we na een tijdje met een ferme handdruk en glimlach te horen dat we gewoon maar op moesten sodemieteren..haha

Aan de dode zee hadden we een kamer in de “Dead Sea Spa Resort”, een sjieke resort met meerdere zwembaden en perfekt gelegen aan de dode zee. De verplichte duik in de zee (waar je onmogelijk kan zwemmen en blijft drijven wegens het hoge zoutgehalte) natuurlijk ook gedaan en afgewisseld met relaxuurtjes aan het zwembad..Na een geslaagde avond aan de bar van het hotel met kurende dubieuze oostenrijkers en duitsers om de eerste halve finale te bekijken, was de vakantie de volgende dag alweer voorbij. Ilse heb ik toen afgezet bij de Jordaanse-Israeli grens, vervolgens terug naar Amman om de auto af te leveren en plaats te nemen in een dodenrit taxi terug naar Damascus. Het gedoe aan de Jordaanse-Syrische grens was nog erger dan op de heenweg: nu had je namelijk ook hele hordes saudi’s en kuwaiti’s die de zomer doorbrengen in Damascus en met de hele inboedel op het dak ook door die grensovergang moeten. De checkpoints vallen wel mee, maar het immigratie-grenskantoor was een puinzooi met honderden schreeuwende arabieren, 200 auto’s voor de deur geparkeerd en saudi’s die zich te goed vinden voor het loket “arab nationals” en genoegen nemen met “diplomats only”. Na een tijdje wachten bij loket “foreigners” (waar geen enkele buitenlander te bekennen viel) heb ik mijzelf ook maar tot saudi maatstaven verlaagd en voorgedrongen bij het diplomaten loket.. Uiteindelijk de taxirit alweer overleefd en goed aangekomen in Damascus, direkt door naar een kroeg om de halve finale te kijken.