Nog maar 3 weken…

De stage is inmiddels afgerond, de laatste tripjes zijn gepland en het aftellen is begonnen. Over 3 weken zit ik alweer in NL, maar vanavond eerst naar Maleisie voor een weekje vakantie met ouders en zus (walk down memory lane) en vervolgens nog een weekje Filippijnen samen met Dalco.

Tevens een mooi moment om de balans op te maken uit een half jaartje Singapore. Uiteindelijk heb ik zeker mijn stek gevonden hier en mij prima vermaakt, maar langer dan een half jaar zou ik hier niet willen zitten. Wat ik in de arabische wereld zo prachtig vond, en hier nog nooit heb ervaren zijn de zgn. “aadi-momenten“. Als ik even uitga van mijn zelf-verzonnen “aadi-index”, heb ik nog nooit een land gezien wat zo laag scoort op deze index als Singapore. Er gebeuren hier geen rare dingen op straat, geen onverklaarbare grappige acties, en je komt nooit thuis met de tekst “je raadt nooit wat ik vandaag heb gezien/meegemaakt”. De mensen zijn hier erg gesloten en anoniem.

Hoewel er wel “verkiezingen” zijn, is er hier absoluut geen sprake van democratie. De regering heeft daarnaast alle touwtjes in handen en treedt keihard op (vb. eten in metro = 250 euro boete, drugs = doodstraf, kauwgom = verboden, en het papiertje van je snickers op straat gooien = 500 euro boete). Het resultaat is een brandschoon land en een volk wat geen vragen stelt of grenzen opzoekt. Vergeleken met bijvoorbeeld het regime van Syrie, welke alleen uit is naar absolute macht, is het regime hier in Singapore uit naar welvaart en stabiliteit. Het resultaat is dus ook een ongelofelijk rijk en georganiseerd land, waarbij je wel gaat denken dat het offer van het volk (geen democratie) slechts een klein offer is.

Het gekke met Singapore is alleen dat het lijkt alsof alle levenslust ook uit de mensen is gezogen. Indonesie, Thailand en Maleisie waren zo anders dan Singapore: mensen hebben veel meer humor, het leven is avontuurlijker, en kort samengevat: er is veel meer “sfeer”. Die landen zijn dan wel veel minder rijk dan Singapore, maar mensen hebben wel meer levenslust en lol lijkt het. Er wordt geleefd (“joie de vivre”), terwijl er hier in Singapore wordt gewerkt…

Kortom, Singapore is niet mijn land voor de langere duur. Ik snap zeker dat het populair is onder expats: je krijgt een goed salaris, het is hartstikke veilig, er zijn goede scholen voor je kinderen, het is schoon, alles goed geregeld, veel restaurants & clubs enz. Het leven is hier “aangenaam”. Maar goed, ik mis toch wel degelijk iets is hier…

Niet om alleen maar negatief te zijn over Singapore: heb echt een mooie tijd gehad hier, en wat ook een van de grootste voordelen is van Singapore – het reizen in de regio is spotgoedkoop! Binnenkort updates van Maleisie en Filippijnen…

- “You forgot what chewing gum tastes like.”

ok, deze laatste foto slaat nergens op in dit rijtje, maar wel een hilarisch gezicht…