Update Singapore
Om niet de indruk te wekken dat mijn verblijf hier alleen maar uit buitenlandse tripjes bestaat, volgt hier een aantal ervaringen uit Singapore. Allereerst wat fotos van oud en nieuw hier: eerst gegeten met Florian, Dalco (beide huisgenoten) en Tom (ander NL’er hier), vervolgens wat kroegen af gaan lopen. Vuurwerk is hier verboden, waarschijnlijk om dezelfde reden dat kauwgom ook verboden is: het geeft teveel rotzooi op straat. Gelukkig wist de overheid het volk nog wel te verblijden met wat gratis feestmutsen (zie foto 1), toeters, en een soort plastic handjeklapunit (zie foto 4), hetgeen de stemming deed stijgen tot ongekende hoogtes. Twee dingen geleerd die avond:
1. Locals kunnen schrikken en met angst wegduiken als je ze een gelukkig nieuwjaar toewenst;
2. Plastic handjeklapunits kunnen bijzonder veel toevoegen aan de ambiance van de avond.
Ook nog even wat fotos geplaatst van een typische dag in Singapore. Toegegeven geen bijzonder interessante fotoserie, maar ik moet toch wat plaatsen.
1 januari bleef alle activiteit beperkt tot: 150m wandeling naar Starbucks, McDelivery bellen en films kijken
typische dag SGP…s’ochtends de lift pakken wachten op de bus…
chillen op kantoor (ok, ik zit niet altijd zo, maar dacht dat het wel stoer zou staan op de foto)
biertje pakken na hardlopen whisky- en sigarenavond bij ons thuis (huize schwanzstein), met Florian (duitser, aka ‘the Flomeister’ en Dalco)
Kerstvakantie Thailand
Vrijdag 22 dec waren we (Dalco, Linda, een aantal duitsers, en ik) los: op naar Thailand voor 9 dagen kerstvakantie. De vlucht gepakt naar Krabi, wat je wel kan omschrijven als een soort “reishub” – er is weinig te zien/doen maar wel ideaal om van daaruit door te reizen naar andere oorden in de buurt (net als Singapore dus eigenlijk haha). De volgende ochtend hebben we nog even op een olifant door de lokale jungle getoerd om vervolgens s’middags de boot te pakken naar Ko Phi Phi.
KPP is een tropisch paradijs – prachtig eiland, lekker weer, mooie riffen en stranden. Enig nadeel: wij waren niet de enigen die dit hadden ‘ontdekt’….Het eiland zit vol met backpackers, pluizen en paupers, met als gevolg dat foute nachtclubs en disco’s ook als paddestoelen uit de grond schieten.. Kwestie van dit volk vermijden dus en de rustige oorden opzoeken. Aangezien je niet echt wegen (laat staan auto’s) hebt op het eiland, gaat alles voornamelijk met kleine vissersbootjes die je de ‘onbewoonde’ delen van het eiland laten zien en andere kleine eilandjes in de regio. Op KPP dus 5 dagen genoten van zon, strand, eilandhoppen en chillen.
Op 26 december was het precies 2 jaar geleden dat de tsunami hier letterlijk ALLES verwoestte. De sporen zijn nog steeds overal zichtbaar: er wordt nog volop gebouwd (ons hotel stond zelf in een bouwput – er was na de tsunami niets van overgebleven). De ochtend van de 26e hadden wij de herdenkingsdienst bijgewoond. Redelijk heavy als je de foto’s ziet en de verhalen van mensen hoort hier…
Uiteraard ook nog even gedoken hier, viel zeker niet tegen! Ik vond op 25 meter diepte ook nog een Tag Heuer horloge, toch maar even meegenomen. Aangezien alles wat je in Thailand koopt nep is (kleren, horloges, cd’s enz), kon het bijna niet anders dan dat deze ook nep zou zijn. Echter na wat bezoekjes aan Tag dealers in Singapore blijkt dat hij wel echt is! Even op e-bay zetten en de hele kerstvakantie heb ik eruitgehaald!
Na KPP was het tijd om door te gaan: de boot gepakt naar Rai Lay op het vaste land, alleen via het water te bereiken. Van hieruit een mooie dagexcursie ondernomen naar het James Bond eiland. S’avonds in de pickup weer terug naar Krabi om even een thaise massage mee te pakken en een goede douche te nemen. Laatste 2 dagen nog even in de buurt van Krabi rondgehangen op nabijgelegen eilandjes en dorpen en toen 31 dec de vlucht terug naar Singapore gepakt voor Oud en Nieuw.
Inmiddels alweer de eerste werkweek van 2007 achter de rug. Ook het regenseizoen hier in Singapore weet nog van geen ophouden… Als weekendvermaak staat trouwens wederom Thailand op het programma: ditmaal duiken in de buurt van Phuket, vlucht vertrekt over anderhalf uur. Twee keer Thailand bezoeken in 1 week – not bad…..
Laatste post van het jaar….
Het heeft hier bijna de hele week geregend, gruwelijke buien welke hun hoogtepunt hebben op de tijden dat ik buiten ben: als ik naar kantoor ga, tijdens lunchpauze, en als ik weer naar huis ga. Soms had ik net zo goed in een zwembad kunnen springen – zo zeiknat ben je dan. Op dat soort momenten vervloek ik dit land en denk ik aan de komende 9 dagen kerstvakantie in Thailand: strand, zon, biertje, duiken, eilandhoppen en niks doen.
Vanmiddag vliegen we (groep duitse stagiairs, Dalco, Linda en ik) naar Krabi, dan morgen de boot pakken naar Ko Phi Phi (eiland waar ‘the Beach’ is opgenomen). De duitsers hebben het wederom slecht geregeld en moeten na 3 dagen alweer terug naar Singapore om te werken, terwijl de 3 hollanders tot de 31e blijven rondhangen in de regio!
Vorig weekend een kort tripje naar Malacca (Maleisie), was vroeger van de VOC. Daarom veel nederlandse invloeden nog, zie fotos!
Verder nieuws uit Singapore:
- hardlopen doe ik nog steeds – ik leef nog en er is zelfs enige verbetering merkbaar. Het grootste obstakel is hier wel de hoge luchtvochtigheid: je hoeft je been maar op te tillen en je staat al te zweten als een otter.
- Stage gaat nog steeds prima, rustig weekje (qua bezetting dan) op kantoor: de rest op vakantie. Collega’s kunnen het werk alleen niet achter zich laten, met als gevolg dat er vanuit China, Amerika en Singapore tot s’nachts aan hetzelfde project gewerkt moest worden… Zo, het is mooi geweest, ik trek de deur achter me dicht en pak de vlucht naar de zon!
Fijne kerstvakantie en O&N!
Weekendje KL, Zoukout, kerstdiner
Het ontbreekt weer aan motivatie en inspiratie om een mooi verhaal te plaatsen, dus maar even kort (met fotografische ondersteuning) de gebeurtenissen van de afgelopen 10 dagen.
Vorig weekend ben ik samen met Dalco naar Kuala Lumpur gegaan. Een busreis van ongeveer 5,5 uur waarmee je in een andere wereld belandt. Goedkope hostel gepakt voor 6e pppn, en van daaruit de boel verkend. Ook nog even ons oude huis en school bezocht, wat erg bizar was. Ik was 5 toen wij daar vertrokken, maar herkende het nog wel allemaal. Was erg blij dat ze nog staan, ons huis is nu de ambassade van Egypte, was helaas niet mogelijk om binnen te kijken (was ook weekend). Verder veel rondgehangen in de mooie drukke winkelstraatjes en een flinke lading ralph polo’s, mont blanc pennen en andere dure dingen gekocht. Marktwaarde in de duizenden euro’s (als het echt was). Schitterende stad, veel sfeer, heerlijk om beetje te onderhandelen op straat. Zondag middag toen weer terug naar Singapore met de bus, een reis in een soort omgebouwde veewagon die niet vooruit te branden was waardoor de hele reis bijna 9 uur duurde. Iets wat je je ergste vijand niet toewenst.
Afgelopen weekend was zoukout (www.zoukout.com) op Sentosa beach hier, een soort mega club event van 8 PM tot 8 AM op het strand met 20,000 bezoekers uit heel azie. Erg vermakelijk, zie foto’s onderaan.
Tenslotte ook nog kerstdiner gehad met werk, waarbij wij ook nog kado’s moesten kopen en gedichten moesten schrijven. Mijn gedicht had ongetwijfeld de raspberry-prijs voor gedichten in de wacht kunnen slepen, maar gelukkig kon ik mij schuilen achter het excuus van buitenlander-zijn: “In Nederland gaat het om het idee…” Heerlijk gegeten en gedronken: zalm, kaviaar, wijn, en alle andere goederen onderaan Maslow’s pyramide.
Over een paar uurtjes vertrek voor het weekend naar Malacca (Maleisie). Ook belangrijk omdat mijn werkvisum geweigerd is, en ik dus als toerist om de zoveel tijd het land uit moet voor verlenging. Maar dit beschouw ik niet als een ramp..
ons huis in KL
Weekendje Jakarta
Daarnaast heeft een vriendin van Sam ook mijn hand gelezen. Het was allemaal akelig nauwkeurig zoals zij mij omschreef…ik was niet het type die voor iemand kon werken, ik was eerder type voor eigen bedrijf. Karakterschets ook kloppend, maar het ergste was nog dat ze zei dat ik een nogal ongezonde lifestyle heb en te weinig sport….Met als resultaat enige hartklachten in de toekomst…Geloof het of niet, maar ik ben maandag gelijk mee gaan hardlopen met Dalco en Linda, ik geloof de eerste keer sinds school ongeveer. Mijn spieren zijn nu nog aan het herstellen, het doet ongeveer evenveel pijn als de dagen na een GVC wedstrijd na een ir-partij… Een rigoreus trainingsprogramma is inmiddels opgezet in een poging om mijn levensverwachting te verhogen en mijn lichaam in een jonge en atletische staat (terug) te brengen. Even kijken of de uitvoering net zo ambitieus is… Hieronder nog twee willekeurige fotos van Singapore, overige vier van Jakarta. Helaas ging er in Jakarta iets mis met de memory card van de digitale camera waardoor alle fotos weg zijn…Ik heb dus even wat fotos van internet afgeplukt en van Sam gejat…maar zoals het zo mooi heet “it’s not where you take things from, it’s where you take them to”. (Dat citaat heb ik trouwens uit een boek gejat) Vanavond (vrijdag) richting Kuala Lumpur (Maleisie) voor het weekend. Onder andere even kijken of ons oude huis en oude school na 20 jaar nog staat…
raffles hotel, singapore (sjiekste hotel)
Even 25K Indonesische rupee aftikken in de taxi…omgerekend 2 euro.. Ik kan dus ook eindelijk zeggen dat ik in een middag een paar ton er doorheen heb gegooid bij de Mac!
Plan B (voor Beter)
Na een lange periode van radiostilte op de blog volgt hier dan even een (snelle) update.
Mijn keuze om te bedanken voor de stalinistische werkomgeving bleek een goede te zijn.. De zoekactie naar een nieuw stagebedrijf leverde uiteindelijk 2 opties op: in de risk consulting en in de brand (als in merk) consulting. Gekozen voor de brand consulting en inmiddels weer 2 weken bezig. Bevalt goed, leuk werk, mooie projecten. Hier moet ik het wel uit kunnen houden om in maart dat papiertje van de uni te kunnen krijgen…
Verder nog wat mooie borrels meegepikt, waarvan de meest geniale wel op de golfclub van Singapore was. Ons kantoor was uitgenodigd voor de launch (in Singapore) van een of ander luxe modemerk (nog nooit van gehoord en inmiddels ook weer vergeten) – freeflow champagne, hapjes, alles te sjiek. En een zeer hoog gehalte aan soapsterren, geflopte voetballers en B-acteurs. Altijd gezellig.
Verder nog geen spectaculair nieuws, behalve dat mijn huisbaas “Dr. Tham” (naast zijn werkzaamheden als makelaar) ook nog gynaecoloog blijkt te zijn. Zijn clientele beperkt zich overigens tot dames in de zedenindustrie…Ander nieuws: de ‘haze’ (smog wegens bosbranden in Indonesie) is weggetrokken en heb nu inmiddels al de zon gezien hier!
Komend weekend naar Jakarta samen met 2 andere NL’ers, debriefing volgende week hier te lezen…
Stage update…
Gisteren heb ik ontslag genomen bij mijn stagebedrijf, na welgeteld 4 dagen. Eerst even kort wat mijn stage inhield: was bij een softwarebedrijf, maakt boekhoudsoftware, redelijk groot in Azië maar nog niks in het westen. Ik zou 3 maanden hier zitten, vervolgens terug naar NL om daar een vestiging op te zetten (als baan dus na afstuderen).
Het werk beviel me gewoon niet, ik had gehoopt op een hoger niveau bezig te zijn met market entry voor NL, ipv tot een deur-tot-deur software verkoper opgeleid te worden. Daarnaast het product zelf: alle info en verhalen die ik van tevoren kreeg van het bedrijf wezen erop dat dit een revolutionair product was, beter dan concurrenten, grote markt in europa enz enz. Mijns inziens is dit niet het geval, zo goed zijn ze nou ook weer niet. Daarnaast hebben ze een market entry voor europa wat onderschat vind ik, zeker wat betreft de concurrentie. Kortom, ik vind het een kansloze onderneming en project om dit op te zetten in NL, ik wil het later niet als werk doen, vandaar dat ik ook niet de motivatie had om hiermee door te gaan.
Last but not least, een andere reden is de baas en zijn regels op kantoor. Paar mooie voorbeelden:
- inklokken om 8.30. Een minuut (letterlijk) te laat is een gele kaart
- niet uitklokken voor 18.00
- dag ziek = briefje huisarts meenemen
Je mag bijvoorbeeld ook niet privé mailen of internetten op werk. Vorige week werd een collega hierop betrapt door de baas. Dit is een jongen die op de receptie werkt, af en toe moet fotokopiëren, telefoon opnemen, manusje van alles. Hele aardige beleefde jongen, doet altijd zijn werk, waarschijnlijk meest trouwe werknemer die er hier is. Alleen heeft hij gewoon weinig te doen, soms is er geen werk en zit hij gewoon achter zijn bureau. Toen de baas hem betrapte op internetten moest hij een “apology letter” schrijven dat hij het nooit meer zou doen. Wat een waanzin…
Ik vind het geen manier om zo met je werknemers om te gaan. Uiteindelijk gaat het erom dat mensen hun werk doen. We zijn toch allemaal volwassen professionals op kantoor, kunnen onze eigen verantwoordelijkheid wel nemen, en onze eigen tijd indelen. Als een baas meer uit zijn mensen wil halen, moet hij ze motiveren vind ik, zorgen dat ze zich onderdeel voelen van het bedrijf. Verwacht maar niet dat mensen hier langer overwerken dan 2 minuten…Ik vind het gewoon een teken van weinig vertrouwen in je mensen, gebrek aan respect. Voor zo’n vent wil ik gewoon niet werken, punt.
De IT sector was toch de jonge hippe sector waar je met je sneakers aan kwam zetten op kantoor, je op een skippybal zat ipv een bureaustoel, komt en gaat wanneer je maar wilt, en je met personeelsuitje gaat parachutespringen? Toegegeven, dit zijn extremen die je alleen bij google zal zien, maar de regels die ik hier tegenkwam had ik eerder verwacht in een derdewerelds-fabriek waar een stel 11-jarige kinderen jampotjes staan te vullen aan de lopende band. (En nee, dit is niet typerend voor Singapore)
Kortom, wegens de combinatie van bovengenoemde (en principiële) redenen heb ik gisteren de baas de rode kaart gegeven, hij was ‘not amused’ en vond het erg ‘immature’ van mij (gele kaarten uitdelen is ook erg volwassen ja….). Een concreet plan voor hoe nu verder is er nog niet, maar zal wel updates plaatsen hier…
Eerste dagen Singapore…
Afgelopen woensdag na een lange vlucht (inflight entertainment bood gelukkig topfilms zoals “Nacho Libre” – google maar) hier eind v/d middag aangekomen. Vanuit NL had ik al contact met een rare vogel genaamd “Dr. Tham” (alhoewel ik ten zeerste betwijfel of hij zelfs meer academische prestaties heeft geleverd dan bijvoorbeeld Dr. Alban), een soort fixer/makelaar die voor mij wel een appartement zou regelen. Na een verwarrend telefoongesprek met de dokter vanaf het vliegveld, werd mij duidelijk dat ik een taxi moest pakken naar het appartementencomplex. Hier een uur gewacht, geen Dr. Tham. Uiteindelijk stuurde hij twee handlangers, soort van trollen, die mij naar mijn appartement brachtten. Slaapkamer, zitkamer, badkamer, TV, airco, wireless, 23e verdieping, prachtig. Alleen een beetje duur, dus ga de komende dagen/weken wel iets beters regelen.
De eerste avond heb ik wat biertjes gedronken (loungebar op 70e verdieping) en gegeten met een andere stagiaire. Vervolgens op tijd naar bed om klaar te zijn voor de eerste werkdag, gelijk de volgende dag. Helaas de hele nacht wakker gelegen (jetlag) en toen ik eenmaal moe genoeg was om in slaap te vallen, was het alweer tijd om op te staan. Goede sterke bakken van Starbucks bieden uitkomst, met als nadeel natuurlijk wel intensievere WC-bezoeken. Eerste werkdag wel ok, voornamelijk inlezen, kennismaken, het bekende ritueel. Hoogtepunt was een borrel na afloop… Een of andere nieuwe mannen-verzorgingssalon had ter gelegenheid van hun opening een “Beer Belly Party” met gratis bier en borrelhappen, en ook nog allerlei ‘contests’ waarbij je vouchers kon winnen voor zo’n gezondheidsbehandeling. Voor een bierdrink-wedstrijd werd ik door 2 collega’s het podium opgeduwd. De stagiair uit het bierland zou het wel even vertonen, en ik moest het opnemen tegen 4 andere aziaten. Ik was in de veronderstelling dat zij niet konden drinken, maar stond wel even raar te kijken toen mijn buurman zijn flesje in 3,5 seconden wegtrok. Ik was niet verbaasd, ik was verbijsterd! Gelukkig had ik een andere wedstrijd wel gewonnen, en ging uiteindelijk met een tegoedbon van omgerekend 350 euro naar huis. Binnenkort dus maar even langs voor een “love-handle treatment”, “face rejuvenation program”, “laser-trim treatment”, “eyebrow enhancing” of een “facial” (jaja wie maakt de grap…?). Ik kan hem natuurlijk ook doorverkopen….
Eerste indrukken Singapore: brandschoon, modern, netjes, skyscrapers, warm, vochtig, bewolkt. Visuele ondersteuning zal volgen zodra ik hier een camera heb gekocht, tot die tijd matige kwaliteit fotos van de nokia. Dit weekend maar even Singapore verkennen en mijn bioritme synchronizen met de locale tijdzone.
uitzicht vanaf mijn kamer
bierwedstrijd
dames voorzagen de mannen van bier
Laatste post
Rustige spanning in Damascus