Update week 8
Update week 8
Morgen zou ik (inshallah) meeliften met 3 nederlandse consultants naar de arabische zee om te beginnen met mijn veldonderzoek – moet ongeveer 50-60 vissers interviewen. Het is mij (nog steeds) onduidelijk of ik nou wel of niet mee kon rijden, maar ik moet er maar vanuit gaan dat we morgen of overmorgen gaan..
Vandaag bleek ook opeens dat we in Ataq zouden zitten, midden in de woestijn!! Niks te arabische zee dus.. Weinig vis te bekennen daar natuurlijk, dus ik moet maar kijken waar ik precies mijn onderzoek ga doen en hoe ik daar ga komen.
Daarnaast moet ik nog wat tolken ergens van straat zien te plukken..
Ataq is in ieder geval een flink eind richting oosten (ongeveer 6 uur rijden), die afstand is dus in ieder geval wel mooi meegenomen!
Aantal dagen weet ik ook nog niet, moet maar even kijken hoever ik kom!
Hier nog wat fotos van geurtjes die je hier overal op straat en in winkels kan vinden! De namen die ze verzinnen zijn schitterend, met als topper wel “Manly Man on Titanic”!!
Thulla en Hababa
Thulla en Hababa
Mijn eerste week afstudeeronderzoek op de ambassade is erg goed bevallen: veel (in)lezen, kijken hoe alles werkt, daarnaast erg aardige en gezellige collega’s!
Dit weekend werd een uitstapje geregeld voor ambassade-personeel naar Thulla en Hababa – ongeveer anderhalf uur rijden van Sana’a.
Met 5 jeeps vertrokken we s’ochtends vroeg naar de bergen met ongeveer 20 man. Politie-escorte was aanwezig in de vorm van 8 qat-kauwende, bewapende militairen in een jeep, die met hun (waarschijnlijk door amerikaanse films geinspireerde) rijgedrag zelf nog het grootste gevaar van de dag vormden..
Foto’s zijn van:
Thulla: oude ommuurde stad
Enorm ‘zwembad’ in het centrum van Hababa
Picknick ergens onderweg
‘Bodyguards’
Terrasvelden/uitzicht rondom Hababa
Manakha en Al Hajjarah
Manakha en Al Hajjarah
Afgelopen weekend zijn we met een paar mensen van het taleninstituut naar Manakha gereden (een dorpje op 2500m hoogte), ongeveer 2 uur rijden van Sana’a.
Eenmaal aangekomen in het (eenvoudige) hotel werd er gelunchd en natuurlijk volop qat gekauwd. Na afloop begonnen wij aan een flinke tocht door de bergen, de qat zou ons immers als een stel steenbokken de berg op catapulteren. De tocht was schitterend, en onze gids leidde ons langs allerlei kleine dorpjes op heuveltoppen, waar wij ook werden uitgenodigd voor thee en natuurlijk een enorme attractie vormden voor alle kinderen.
S’avonds werd er weer in het hotel gegeten en gekauwd, genietend van het dorp als uitzicht. Die avond waren er 4 bruiloften in Manakha, wat natuurlijk gevierd moest worden met veel vuurwerk en nog meer kalasjnikov schoten. Rond een uurtje of twaalf uur ’s-nachts hield het op met alle schoten, totdat wij opeens rond 1 uur weer gewekt werden door een hele ronde schoten. De volgende ochtend hoorden wij dan dat dit het moment was waarbij “het rode laken” van het bruidspaar getoond werd aan alle gasten….
Maar goed, de volgende ochtend en middag gelopen richting Al Hajjarah, nog mooier dan de dag ervoor.
Tijdens de tocht had onze gids Ghalib ook constant zijn kalasjnikov mee, voor “protection” maar eigenlijk nog meer voor status. In Sana’a zie je niet veel mensen meer lopen met deze dingen, maar hier buiten is het eerder regel dan uitzondering. Ik heb nog niemand gesproken die ooit zijn wapen heeft gebruikt, het is gewoon onderdeel van de ‘local dress’ geworden, samen met de dolk..
Voor de terugkeer naar Sana’a gingen we ook nog even schieten met zijn kalasjnikov, geweldig! Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om even te gaan schieten op cactussen op 100m afstand in de bergen..
Dar al Hajar
Regen in Sana’a
Een jemenitische bruiloft
Uiteindelijk schitterende avond, zeer bijzonder om mee te mogen maken!
Qat
Waarschijnlijk driekwart van de bevolking kauwt qat, Jemen’s nationale drug. Enorme lappen grond en de laatste watervoorraden worden gebruikt voor de teelt. Daarbij schijnt het dat tot 50% van het huishoudinkomen naar qat gaat.
Volgens de verhalen zou qat een erg rustgevend effect hebben, en zou ook bevorderend zijn voor de concentratie.
In overige arabische landen is het verboden, in Jemen is het echter onderdeel van de cultuur. Op de locale qat-soeq (zie fotos) dus even wat gehaald om te proberen!
Mijn eerste ervaring met het kauwen verliep niet geheel vlekkeloos, nadat ik per ongeluk bijna alles uiteindelijk had doorgeslikt. Mijn tweede poging ging wel beter: thuis met Ghalib, Assam en Anselm in de diwan (qat-kauw kamer – ieder huis heeft er een), zaten we te kauwen en shisha te roken. Met bloedend tandvlees en een droge bal qat in mijn wang begon ik twee uur later toch iets te voelen: dezelfde soort ontspanning en rust als wat alcohol kan geven, maar dan zonder dat je dubbelziet en rare dingen gaat uitkramen.
Qat kauwen is de ideale mogelijkheid om goede gesprekken te houden met Ghalib en Assam en hun uit te horen of hun land, de regering en islam…
Welcome to Yemen!
Sana’a is een redelijke puinzooi: de wegen zijn slecht onderhouden, overal rotzooi en op de weg rijden de grootste wrakken rond vol deuken en kapotte lampen! De armoede is hier dus wel duidelijk aanwezig..
Ik slaap in het taalinstituut waar ik ook arabische lessen volg, deze zijn 5 dagen in de week, 4 uur per dag. Een groot deel van mijn lessen volg ik samen met Anselm, een duitser die arabisch studeert, en met wie ik ook vaak dingen onderneem hier in Sana’a. Verder zijn er twee soort ‘hulpjes’ in het instituut (Assam en Ghalib), die ons de hele dag entertainen en zitten te testen met arabisch. Erg aardige locals!
Het weer is hier tot nu toe wel prima, nooit boven de 35 graden, hoewel zelfs al 2 dagen regen gehad! Internetcafe zit hier om de hoek, ideaal! Aan de stroomuitvallen (gemiddeld 2 keer per dag) moet ik nog wel even wennen..
Foto’s zijn van de oude stad:
